Codzienność jest piękna!

Ostatnio, a właściwie w zeszłym miesiącu pisałam post pt. "Co robisz? Żyję!"  >> czytaj <<, w którym pisałam Wam jak się z lekka dowartościować. Mam nadzieję, że ktoś to zrobił i się dowartościował ( niekoniecznie stosując się do tego co tam napisałam, ale przeczytał to i zaczął się chociaż nad tym zastanawiał).
Natomiast dzisiaj naszło mnie na uświadamianie ludziom, z czego mogą się cieszyć w życiu codziennym i nie mówię tutaj o sprawach typu : " Obudziłeś się, żyjesz! Ciesz się z tego!", tylko co możemy robić (czyt. co robię ja, bo nie znam wszystkich ludzi na świecie)

No to zaczynamy!

Pierwszą rzeczą jaką u siebie zauważyłam jest to, że idąc gdziekolwiek patrzę na wszystko przez pryzmat zdjęć. Idę sobie i widzę załóżmy drzewo i w mojej głowie pojawia się myśl "Fajnie zdjęcie by było", ale oczywiście nie mam odwagi wyjąć telefonu i zrobić zdjęcia. Dlaczego? Bo boję się, że ludzie zaczną się na mnie dziwnie patrzeć. Ostatnio powiedziałam o tym mojej mamie, po czym usłyszałam, że mam się innymi ludźmi nie przejmować, bo innych ludzi jest za dużo, by ich słuchać. Tak więc, jeżeli lubicie coś robić, po prostu się za to weźcie i róbcie to z pasją i sercem, a nie idziecie pod komercję i robicie tylko to, co robią inni ludzie. Bądźcie szczęśliwi, że jesteście inni, że myślicie inaczej, bo do nas należy przyszłość i to, czy będziemy się uśmiechać, czy patrzeć na każdego z nienawiścią.

Cieszyć się możemy ze wszystkiego co widzimy codziennie np. śmieszny kształt chleba, ziemniak w kształcie serca, z małego sukcesu w szkole czy pracy, tym, że nie weszliśmy w żądną kałużę i dalej by wymieniać.

Niektórzy ludzie potrafią cieszyć się absolutnie wszystkim, a do innych musi to po prostu dotrzeć. Do mnie pewne rzeczy docierają nagle i często nie wiadomo skąd, a wtedy dzięki temu powstaje większość moich postów i zastanawianie się nad takim a nie innym tematem się rozszerza. Tak więc, rozpisałam się na temat jednej rzeczy, ale mam nadzieję, że zrozumiecie o co mi chodzi ;)

A tutaj kilka zdjęć mojego autorstwa, które zrobiła, kiedy przestałam się bać spojrzeń innych osób, jak widać, można się przełamać!
( Od razu mówię, że zdjęcia nie są jakieś przecudne i profesjonalne, zrobione tak po prostu pod wpływem chwili, w oderwaniu od codzienności)

"Przesłuchanie" - FILM

• Premiera w Polsce : 13 grudnia 1989 
• Reżyseria : Ryszard Bugajski 
• Trwa : 1 godz 58 min
• Główne role : Krystyna Janda - Antonina Dziwisz; Janusz Gajos - Major 

Jest to Polski, reżyserii Ryszarda Bugajskiego film, w którym nic nie jest chowane pod dywan. Wszystko pokazano jawnie, bez grudek. i bezpośrednio.

7 lat "Przesłuchanie" leżało na półce, bo ludzie bali się prawdy, odwracali wzrok, nie chcieli by zbrodnie ujrzały światło dzienne, o przyznaniu się nie było w ogóle mowy.

A jednak, po tych kilku latach  się udało i wszystko dotarło do ludzi, odczucie były różne. Jednym nie podobała się Krystyna Janda w roli głównej, inni byli zgorszeni brutalnością jaka tam panowała. ja byłam wzruszona tą historią i dla mnie wszystko, scenariusz, gra aktorska, sceneria, muzyka...Dosłownie wszystko to istne mistrzostwo.
 Nie ma się do czego przyczepić. Jednakże, żałuję, że film zakończył się w takim, a nie innym momencie.

Chciałabym wiedzieć co działo się dalej i rozwiać wszelkie wątpliwości.
Wyrażenie chęci do obejrzenia dalszych losów Antoniny i Małgosi tylko dowodzi temu, że film jest naprawdę dobry.

Polecam ten film wszystkim fanom historii, bo tutaj ukazują się prawdziwe realia, niczym wyrwane z tamtych czasów, by pokazać nam to dziś.

Ocena 4/6